Bar mitswa Daniël

Bar mitswa Daniël

Wat een prachtig Joods feest mocht ik fotograferen. De bar mitswa van Daniël en zijn familie.

Daniël fotografeerde ik samen met zijn familie en vrienden in de mooie, grote Joodse synagoge van Amsterdam zuid, op de eerste Sjabbat na Daniëls verjaardag.

Wat knap van 13-jarige Daniël om een stuk Hebreeuwse tekst uit de Thora voor te moeten lezen voor zoveel mensen. Hij was hier dan ook ruim een jaar voor aan het studeren. Via Zoom keken ruim 100 mensen onder andere vanuit Israël met mij mee.

Wat een indrukwekkend schouwspel!

Mack is jarig!

Mack is jarig!

Vandaag is Mack 4 jaar oud geworden en daar moest de jaarlijkse fotoshoot aan vooraf gaan.

Wat een verschil kan een jaar maken. Van een verlegen mannetje (naar mij toe in ieder geval) naar een open en blij ventje. Moeders Kim en Karin hadden oma Yolanda meegenomen. Wat een bandje hebben die twee. Dikke lol hadden ze met elkaar en dat spat van de foto’s af.

Een van de mooiste dingen met terugkerende ouders is dat kinderen mij herkennen. Zo riep Mack mij telkens ‘Anne kom eens’

Ik ben groot fan van Mack en zijn moeders! Hopelijk tot volgend jaar weer. 

Happy birthday Mack!

Een bijzonder afscheid

Een bijzonder afscheid

Je zal nu afscheid moeten nemen van een dierbare. Je moeder, een goede vriend of misschien wel je kind…

Wat hartverscheurend om dan niet omhelst te kunnen worden. Dat er slechts een handvol mensen aanwezig mag zijn.

Gelukkig worden families inventief; we laten ons zomaar niet uit het veld slaan.

Ik zag een prachtig afscheid op straat met alle buren in hun deuropening, op afstand. Er waren sprekers en applaus, muziek en vlaggen. Heel bijzonder!

Wat fijn voor déze familie dat hun moeder en oma wel omringd werd door dierbaren. De kerk zat vol, mensen zaten dicht bij elkaar, schouder aan schouder elkaar omhelzend.

Wat een bijzonder mens moet deze oude dame zijn geweest. De speeches, de woorden van de kleindochters, zo bijzonder. Ik kon aan alles merken dat de band onderling zo hecht was en dat het loslaten hen zwaar viel.

Er zijn tijdens een afscheid zoveel waardevolle, intieme foto’s te maken.

Zeker nu! Juist op afstand gemaakt, wat ik zo graag doe. Ook wil ik graag zo onzichtbaar mogelijk zijn. Dat men na afloop zegt: Ik heb je helemaal niet gezien…

Vrolijke pubers

Vrolijke pubers

Koud dat het was op deze zaterdagmiddag afgelopen januari. 7 neefjes en nichtjes in de leeftijd tussen 10 en 17 jaar gaan op de foto als kado voor oma’s verjaardag.

Ik vergis mij altijd in de fotografie van een groepje pubers. Ik denk in eerste instantie; oh, appeltje-eitje, zo gedaan. Maar vooral de mannen gaan altijd lós. De neefjes vinden het zo ontzettend gezellig met elkaar dat je echt alle zeilen bij moet zetten om ze enigszins bij elkaar te houden om als groep te kunnen fotograferen. Of ze dan allemaal in de lens kijken, is dan nog de vraag…

Toch vind ik het fotograferen van deze leeftijd kinderen het aller leukst. De kunst is wat streng zijn maar ook een beetje meedollen. En vooral de ouders lekker in een strandpaviljoen achterlaten aan een warme chocolademelk.

Eigenlijk blijft het nooit bij fotografie van alleen de totale groep. Ik maak altijd losse portretjes van iedereen en de broers en zusjes samen of alle jongens en alle meisjes bij elkaar. Voor deze opdracht bleef het bij de vrolijke groep.

Natuurvrouw Luuc

Natuurvrouw Luuc

Luuc en ik delen dezelfde passies: bloemen/planten en fotografie. We gaan regelmatig Amsterdam in voor mooie straatfotografie. We inspireren elkaar tijdens eindeloze kopjes koffie, eten samen in korte tijd een halve Limburgse vlaai en zijn kritisch naar elkaar. We hebben altijd leuke ideeën en sparren over van alles en nog wat. Kortom, een hele goede vriendin.

Nu is Luuc zelf aan de beurt om gefotografeerd te worden voor haar nieuwe website www.puurluuc.com

We spreken af naar Het Vlinderhof in Vleuten te gaan. Ideetje van Luuc; ‘lekker out of the box voor jou An’.

Vanaf de parkeerplaats nemen we een klein, schattig trekpontje naar de overkant en belanden aan de rand van de prachtige aangelegde tuin. Wat een te gekke plek voor een portret van deze natuurvrouw.

Luuc is een wandelende encyclopedie. Werkelijk bijna alle Latijnse namen van bloemen en planten schudt zij moeiteloos uit haar mouw. Wat opvalt is de manier waarop zij over de paden loopt langs alle bloemenperken. Zij kijkt niet alleen met haar ogen maar moet overal aan voelen en laat alle sprieten en grassen door haar vingers glijden. Soms kijkt zij bedenkelijk, he, wat is dit? Of ze ziet een bijzondere struik waar ik de naam niet van weet en Luuc is helemaal verrast door het formaat of vorm.

Het weer is prachtig en er zijn zoveel mooie, verschillende plekken om een totaal beeld te krijgen van  deze ‘tuingek’.

“Ik denk in mogelijkheden, voor alles is een oplossing!”, aldus Luuc.

Door de wasstraat

Door de wasstraat

In mijn bedrijf heb ik veel terugkomende gezinnen en Kim & Karin zijn wel mijn allertrouwste!

Het begon met het fotograferen van hun prachtige huwelijk in 2014.

Ieder jaar, sinds 3 jarige zoon Mack dit gezin compleet heeft gemaakt, word ik gebeld met hé An, het wordt weer tijd want Mack is bijna jarig en het is alweer een jaar geleden.

Op een wisselvallige maar ook zonnige zaterdagochtend in september spraken wij af bij het Wed aan de Zeeweg in Overveen. Een heerlijke plek met een beschut duinmeer met strandje. Kinderen kunnen eindeloos kliederen met water en zand, zwemmen in het afgezette meertje en het hoge duin opklauteren of afrollen.

Mack was die dag niet echt met zijn beste pootje uit bed gestapt en zijn moeders gingen zich al excuseren voor zijn humeur. Sorry hoor, hij heeft zijn dag weer niet helemaal. Maar met al die mooie klimrekken en een waterpomp waar je zelf lekker mee kunt spetteren, was Mack binnen de kortste tijd één grote grijns van oor tot oor.

Het is hard werken met zo’n actief beweeglijk mannetje die telkens weer wat nieuws ziet. Je verzint constant spelletjes en zijn moeders Kim en Karin hebben een volledig scenario aan ideeën. Zo speelt Mack dat hij een auto is die zichzelf langzaam door de wasstraat laat kruipen, we gingen vliegen en natuurlijk bellenblazen.

De regen kwam toch, op het einde maar met zulke fijne druppels dat het er toch extra vrolijk uitziet naar mijn idee.

Tot volgend jaar weer lieve ladies!

error: Content is beschermd !!