Golden Flowergirls

Golden Flowergirls

Ik hou zo van deze meiden! Allemaal zo verschillend, allemaal bezig met hun eigen doelen.

Denise was de spil en begin van ons vriendinnengroepje. Zij startte een bloemenwinkel in Abcoude. Wij bloemisten gingen bij haar werken en het werd één grote familie. Ik bleef 10 jaar in Abcoude hangen. Dat zegt meer wat over haar dan over mij 😉
Denise was dé bloemenkoningin die haar bijen zo goed bij haar kon houden. Na 14 jaar keihard werken, verkocht zij haar winkel.

We werden moeder van prachtige kinderen die nu volwassen, mooie mensen zijn geworden. Hoe trots kan je zijn! We verloren liefdes, er kwamen nieuwe. Ik werd verliefd op Marjolein en zij bleef. Denise verloor haar John. Met z’n vijven maakten wij een prachtig bloemstuk voor zijn afscheid.
Het was therapeutisch voor ons allemaal.

Caja, ik noem haar altijd Caatje, is zo heerlijk recht voor zijn raap. Zij heeft nu een sabbatical en is zich aan het bedenken wat zij wil. Wellicht rijdt zij straks op een grote passagiersbus. Zij is dol op autorijden en rijdt in iedere auto weg. Zij kan zo fijn kritisch zijn. Ik vind het heerlijk om met haar te werken. Zij is verliefd op Jaap.

Marinetje is onze stille genieter. Zij voer samen met haar toenmalige lief de wereld rond op hun zeilboot ‘de Potvis’. Na 10 jaar stapte zij weer aan wal.
Haar trots is haar opa, de bekende beeldhouwer Mari Andriessen. In haar huisje in de Pijp staat het vol met prachtige beelden van hem. Je blijft kijken.
Zo was zij ooit model voor het bekende beeld van Anne Frank.
Marinette heeft net gehoord dat zij ziek is. Zij zit nu volop in de onderzoeken en wij leven zo met haar mee. Onze vriendschap is hierdoor nog hechter geworden!

Jeannette is een jongensmoeder van twee beeldschone boys en is de meest creatieve van ons vijven. Zij werkt bij de meest prestigieuze ontwerpers in binnen- en buitenland. Zo heeft zij weer een versiering van een huwelijk in Dubai dan weer een prins die jarig is die dat viert op een eiland in de Stille Zuidzee.
Ik heb heel wat uitgehuild bij Jeannette, haar deur staat altijd open.

Met niemand kan ik zo onbedaarlijk hard lachen en huilen als met dit stel. Wat een rijkdom dat ik omringd ben met zulke bijzondere en krachtige vrouwen.
Mijn vriendinnen.

 

Laura en Dennis

Laura en Dennis

Hoe bijzonder is dit prachtige stel!

Dennis met zijn Laura en hun drie mooie mannen.

Laura was onze vaste babysitter vanaf dag 1 na de geboorte van onze tweelingdochters. Als 13 jarig meisje kwam zij zeer regelmatig op ons kroost passen.

Twee jaar terug werd ik gevraagd om dit huwelijk te fotograferen. Door Covid werd de dag steeds uitgesteld tot nu. Op deze zonovergoten dag was het eindelijk zover.

Ik heb nooit een plan als ik een huwelijk ga fotograferen maar denk wel met het bruidspaar mee waar we foto’s kunnen maken. Ik was hier nog nooit geweest, de Oosterplas in de Kennemerduinen. Wat een idylle, alsof je in het buitenland bent.

Ik kijk het bruidspaar aan. Het spontane en tussen de foto’s door fotograferen, daar houd ik zo van. Het bruidspaar kiest mij voor de spontane foto’s. En ik maak altijd een paar plaatjes kijkend in de lens, al was het alleen voor de ouders.

Met zo’n tof busje moeten zij toch echt even poseren. Daar kan je toch niet omheen!

Een beetje gekkigheid ook met de mannen, springen zo hoog mogelijk van een duin af en recht omhoog met die dennenappels. Een paar mooie portretten tussendoor. De tijd vloog en een half uur later dan gepland komen we op de feestlocatie aan.

Laura en Dennis zijn super relaxt.

Wat een mooie dag met een gouden randje was dit!

Heel veel geluk lieve Laura en Dennis!

Afscheid van Jan op de moestuin

Afscheid van Jan op de moestuin

Wat een prachtig afscheid mocht ik fotograferen op zo’n bijzondere plek.

In het bos in Vogelenzang, verscholen tussen de hoge, oude eiken, ligt moestuin Leyduin.

Wat een liefde zag ik tussen het gezin. De vrienden met lieve woorden. De muziek…kan je je voorstellen ‘The wind Cries Mary’ en ‘Voodoo Child’ van Jimi Hendrix?

 

De gillende gitaren keihard in dat bos, alle gasten muisstil…. Kippenvel!

‘Cause I’m a million miles away

And at the same time right

Here in your picture frame

Cause I’m a voodoo child’

 

Dit nummer was voor Jan zó heilig dat het in gezelschap niet gedraaid mocht worden, tenzij je muisstil was.

Familie en vrienden onder warme dekentjes met heerlijke glühwein samen met al die vuurkorven, een mooier afscheid kan volgens mij niet.

Een dag met een gouden randje

Een dag met een gouden randje

De bruiloft van Oscar en Debby was er 1 met een gouden randje.

Wat een liefde en positiviteit straalde dit bruidspaar uit samen met hun 16 jarige tweeling Meike en Roald.

Ik ken Debby en Oscar al jaren. Debby en ik softbalden samen. We waren allebei de catcher van het team. Verder fotografeerde ik de tweeling vanaf hun geboorte en alle jaren op de Sint Bavoschool in Haarlem tijdens de jaarlijkse schoolfotodag.

Dat dit mooie stel al ruim 25 jaar samen de liefde viert, is geen vanzelfsprekendheid. Oscar werd in 2008 en in 2018 ziek. Een half jaar geleden sloeg het noodlot opnieuw toe. Oscar onderging een zware stamceltransplantatie waar hij nu nog steeds van aan het herstellen is.

De bruiloft moest worden uitgesteld en werd een half jaar vooruitgeschoven.

Zie dit setje nu toch stralen met zoveel hoop en zin in de toekomst die voor hen ligt. Wat prachtig is ons vak dan om zo’n bijzondere dag te mogen fotograferen! En wat een warme familie en vrienden zag ik om hen heen. Niet voor niets worden Debby, Oscar, Meike en Roald door intimi de knuffelfamilie genoemd.

Ik heb genoten op deze prachtige winderige dag en wens jullie de wereld samen, lieverds.

Liefs, An

Kijk mijn zusje eens stralen!

Kijk mijn zusje eens stralen!

Voor gemeente Amstelveen kreeg ik de opdracht een kunstenaar te fotograferen. Nou die was snel gevonden, mijn tweeling zusje Betty.

Het atelier van Betty ligt prachtig verscholen tussen het groen van haar idyllische tuinhuis op de tuinvereniging in Amstelveen.

Zij is steengoed in het schilderen van hondjes, goudglanzende makrelen op een kitscherig blauw bordje met citroenen, kaasjes, wapperende tafelkleden, portretjes en taartjes in een bakkersvitrine. Zo echt dat je er een hap van zou willen nemen.

Ooit ontfermde Bet zich over een jong haasje waar de tuinman mee aankwam nadat hij de moeder dood had gevonden. Zij voedde dat kleine beestje met de fles groot en hield het warm in de zak van haar hoody. Na een tijdje scharrelde dat haasje door haar keuken en lag te soezen op haar Marokkaanse kleed.

Dat was het begin van haar hazenschilderijen. Doekjes en paneeltjes in soorten en maten werden er gemaakt. Allemaal even leuk en je werd er zo hebberig van. Geschilderd op een stapel antieke borden, of op die mooie kelim. Zoiets aandoenlijks…

Het fotograferen van een kunstenaar in haar atelier is eigenlijk zo leuk. Je ziet alleen maar mooie beelden en geen ‘vuil’ in je kader, alles klopt.

Enfin, neem eens een kijkje op haar Instagram-account art-bettybosma

error: Content is beschermd !!