Femke bakt

Femke bakt

Afgelopen maand ben ik mijn toffe collegaatje Femke gaan fotograferen. Zij woont met haar liefde Dennis, kids Sam en Tom en de twee labradoodles Guus en Olaf in het mooie Blaricum. Wat een heerlijk huis en een woonkeuken waar Femke prachtige baksels creëert.

Een documentaire moest de serie worden en dan is zwart wit toch echt het mooist. Het mooie van zwart wit vind ik, is dat je kleuren niet mist. Een opdracht op mijn lijf geschreven; je neemt het licht zoals het is.

Femke vliegt zo rap door haar keuken, doet alles zo met gemak, ik ben helemaal verbaasd. Wat een snelheid met keukenmachine, pollepels, gardes, oven en een hele doos met prachtige kleurtjes om marsepein of room in iedere gewenste kleur te toveren. De jongens helpen haar, vooral met proeven en opeten van al dat heerlijks. Het wordt echt een bende maar het ziet er gek genoeg toch gestructureerd uit.

Zo leuk te merken dat Femke zo makkelijk is, ja hoor, ga jij maar op het aanrecht staan en je wil nog even naar de heide met de honden en de mannen, tuurlijk…

Naast taarten bakken is Femke fotograaf, we werken soms samen als onderdeel van het team van Sgoolfotografie maar als portretfotograaf krijgt zij steeds meer bekendheid. Niet zo gek als je haar portretten bekijkt op Instagram femsfaces…

Bar mitswa Daniël

Bar mitswa Daniël

Wat een prachtig Joods feest mocht ik fotograferen. De bar mitswa van Daniël en zijn familie.

Daniël fotografeerde ik samen met zijn familie en vrienden in de mooie, grote Joodse synagoge van Amsterdam zuid, op de eerste Sjabbat na Daniëls verjaardag.

Wat knap van 13-jarige Daniël om een stuk Hebreeuwse tekst uit de Thora voor te moeten lezen voor zoveel mensen. Hij was hier dan ook ruim een jaar voor aan het studeren. Via Zoom keken ruim 100 mensen onder andere vanuit Israël met mij mee.

Wat een indrukwekkend schouwspel!

Mack is jarig!

Mack is jarig!

Vandaag is Mack 4 jaar oud geworden en daar moest de jaarlijkse fotoshoot aan vooraf gaan.

Wat een verschil kan een jaar maken. Van een verlegen mannetje (naar mij toe in ieder geval) naar een open en blij ventje. Moeders Kim en Karin hadden oma Yolanda meegenomen. Wat een bandje hebben die twee. Dikke lol hadden ze met elkaar en dat spat van de foto’s af.

Een van de mooiste dingen met terugkerende ouders is dat kinderen mij herkennen. Zo riep Mack mij telkens ‘Anne kom eens’

Ik ben groot fan van Mack en zijn moeders! Hopelijk tot volgend jaar weer. 

Happy birthday Mack!

Een bijzonder afscheid

Een bijzonder afscheid

Je zal nu afscheid moeten nemen van een dierbare. Je moeder, een goede vriend of misschien wel je kind…

Wat hartverscheurend om dan niet omhelst te kunnen worden. Dat er slechts een handvol mensen aanwezig mag zijn.

Gelukkig worden families inventief; we laten ons zomaar niet uit het veld slaan.

Ik zag een prachtig afscheid op straat met alle buren in hun deuropening, op afstand. Er waren sprekers en applaus, muziek en vlaggen. Heel bijzonder!

Wat fijn voor déze familie dat hun moeder en oma wel omringd werd door dierbaren. De kerk zat vol, mensen zaten dicht bij elkaar, schouder aan schouder elkaar omhelzend.

Wat een bijzonder mens moet deze oude dame zijn geweest. De speeches, de woorden van de kleindochters, zo bijzonder. Ik kon aan alles merken dat de band onderling zo hecht was en dat het loslaten hen zwaar viel.

Er zijn tijdens een afscheid zoveel waardevolle, intieme foto’s te maken.

Zeker nu! Juist op afstand gemaakt, wat ik zo graag doe. Ook wil ik graag zo onzichtbaar mogelijk zijn. Dat men na afloop zegt: Ik heb je helemaal niet gezien…

Vrolijke pubers

Vrolijke pubers

Koud dat het was op deze zaterdagmiddag afgelopen januari. 7 neefjes en nichtjes in de leeftijd tussen 10 en 17 jaar gaan op de foto als kado voor oma’s verjaardag.

Ik vergis mij altijd in de fotografie van een groepje pubers. Ik denk in eerste instantie; oh, appeltje-eitje, zo gedaan. Maar vooral de mannen gaan altijd lós. De neefjes vinden het zo ontzettend gezellig met elkaar dat je echt alle zeilen bij moet zetten om ze enigszins bij elkaar te houden om als groep te kunnen fotograferen. Of ze dan allemaal in de lens kijken, is dan nog de vraag…

Toch vind ik het fotograferen van deze leeftijd kinderen het aller leukst. De kunst is wat streng zijn maar ook een beetje meedollen. En vooral de ouders lekker in een strandpaviljoen achterlaten aan een warme chocolademelk.

Eigenlijk blijft het nooit bij fotografie van alleen de totale groep. Ik maak altijd losse portretjes van iedereen en de broers en zusjes samen of alle jongens en alle meisjes bij elkaar. Voor deze opdracht bleef het bij de vrolijke groep.

error: Content is beschermd !!