Kijk mijn zusje eens stralen!

Kijk mijn zusje eens stralen!

Voor gemeente Amstelveen kreeg ik de opdracht een kunstenaar te fotograferen. Nou die was snel gevonden, mijn tweeling zusje Betty.

Het atelier van Betty ligt prachtig verscholen tussen het groen van haar idyllische tuinhuis op de tuinvereniging in Amstelveen.

Zij is steengoed in het schilderen van hondjes, goudglanzende makrelen op een kitscherig blauw bordje met citroenen, kaasjes, wapperende tafelkleden, portretjes en taartjes in een bakkersvitrine. Zo echt dat je er een hap van zou willen nemen.

Ooit ontfermde Bet zich over een jong haasje waar de tuinman mee aankwam nadat hij de moeder dood had gevonden. Zij voedde dat kleine beestje met de fles groot en hield het warm in de zak van haar hoody. Na een tijdje scharrelde dat haasje door haar keuken en lag te soezen op haar Marokkaanse kleed.

Dat was het begin van haar hazenschilderijen. Doekjes en paneeltjes in soorten en maten werden er gemaakt. Allemaal even leuk en je werd er zo hebberig van. Geschilderd op een stapel antieke borden, of op die mooie kelim. Zoiets aandoenlijks…

Het fotograferen van een kunstenaar in haar atelier is eigenlijk zo leuk. Je ziet alleen maar mooie beelden en geen ‘vuil’ in je kader, alles klopt.

Enfin, neem eens een kijkje op haar Instagram-account art-bettybosma

Femke bakt

Femke bakt

Afgelopen maand ben ik mijn toffe collegaatje Femke gaan fotograferen. Zij woont met haar liefde Dennis, kids Sam en Tom en de twee labradoodles Guus en Olaf in het mooie Blaricum. Wat een heerlijk huis en een woonkeuken waar Femke prachtige baksels creëert.

Een documentaire moest de serie worden en dan is zwart wit toch echt het mooist. Het mooie van zwart wit vind ik, is dat je kleuren niet mist. Een opdracht op mijn lijf geschreven; je neemt het licht zoals het is.

Femke vliegt zo rap door haar keuken, doet alles zo met gemak, ik ben helemaal verbaasd. Wat een snelheid met keukenmachine, pollepels, gardes, oven en een hele doos met prachtige kleurtjes om marsepein of room in iedere gewenste kleur te toveren. De jongens helpen haar, vooral met proeven en opeten van al dat heerlijks. Het wordt echt een bende maar het ziet er gek genoeg toch gestructureerd uit.

Zo leuk te merken dat Femke zo makkelijk is, ja hoor, ga jij maar op het aanrecht staan en je wil nog even naar de heide met de honden en de mannen, tuurlijk…

Naast taarten bakken is Femke fotograaf, we werken soms samen als onderdeel van het team van Sgoolfotografie maar als portretfotograaf krijgt zij steeds meer bekendheid. Niet zo gek als je haar portretten bekijkt op Instagram femsfaces…

Niet zomaar een portret

Niet zomaar een portret

Voor mijn vriendinnetje Denise maak ik graag een mooi portret. Dat kan ze wel gebruiken want het afgelopen jaar was een zwaar jaar voor haar. John, de liefde en man van Denise overleed in juni 2018, nadat hij twee jaar ziek was.

Tijd dus voor een gezellige vriendinnen-quality-time-shoot, hier aan de Poel in Amstelveen.

Het weer was best lastig op deze zonnige, warme ochtend. Het had veel handiger geweest om wat later af te spreken, op bijna de langste dag van het jaar, met licht tot laat in de avond.

Zoeken dus naar een mooie diffuse plek onder de bomen en later met tegenlicht zodat Denise niet zo tegen de zon in hoeft te knijpen.

Ik gebruik een groot diafragma voor een mooie onscherpe achtergrond in mijn foto’s. Voor een heel close portret zou ik mijn diafragma wat meer sluiten, anders krijg je wel heel veel onscherpte in het gezicht.

Lieve Denise, maak een mooie nieuwe start. Toch leuk als mijn foto’s daar een beetje aan kunnen bijdragen.

Portret bij natuurlijk licht

Portret bij natuurlijk licht

Welkom op mijn eerste blog. Ik zal hier regelmatig wat belevenissen en tips lanceren over fotografie.

Best spannend om een blog te starten. Heel anders dan de tekst van je website, die staat er en hoeft niet zo snel vernieuwd te worden.

Vandaag over fotografie buiten met natuurlijk licht.

Joyce had een zakelijk portret nodig voor haar website. Ik fotografeerde haar aan de Ouderkerkerplas. Een prachtig stukje natuur aan de rand van de A9 tussen Amsterdam en Amstelveen. Het stikt er van de vlonders, strandjes en hoog ruisend riet.

We hadden mazzel want het licht was zo mooi, lekker diffuus met wat lichte wolkjes. Ik maak een portret het liefst met mijn Nikon 70-200 telelens met een groot diafragma voor een mooi scherp portret maar met een heleboel onscherpte in de achtergrond. Het geeft je model iets magisch en popt de camera in. Er is dan niets op de foto te zien wat je hoofdonderwerp afleidt. Mensen op de achtergrond worden wazige veegjes en het versterkt zelfs je beeld.

Ik vroeg Joyce haar hond mee te nemen. Senna, haar 9 maanden oude Bullmastiff fungeerde als een hulphondje en toverde als vanzelf een zachte, open en lachende Joyce tevoorschijn. Ik vond het een gouden combi en ik maakte deze opdracht velen malen makkelijker dan zonder hond!

Wat vinden jullie?

error: Content is beschermd !!